acının başkenti

gözlerinin eğrisi dolanıyor yüreğimi,
bir raks, bir dinginlik çemberi,
zamanın aylası, gece beşiği ve güvenli,
ve eğer hiçbir şey kalmadıysa aklımda yaşadığımdan
gözlerinin her zaman görmediğindendir beni.

yaprakları günün ve pembe şarabın köpüğü,
rüzgarın sazları, kokulu gülücükler
işık dünyasını saran kanatlar,
gökyüzü ve deniz yüklü gemiler,
gürültü avcıları ve renk kaynakları.

tanların kuluçka yatağından doğan kokular
yıldızların samanı üzerinde yatan
saflığa bağımlı gün gibi tıpkı
dünyada bağımlıdır senin tertemiz gözlerine
ve akar bütün kanım bakışlarında senin.

paul eluard