koşuyorum..
ormanın içine doğru..
herşey o kadar uzak, o kadar yüksek ki ağaçlar..

kırık dallar ayaklarıma batıyor, takılıyor..
hiçbir acı hissetmiyorum şimdilerde..
o kadar ruhsuz ve hissizim..

dizlerimin üstüne çöküyorum toprağa..
dokunuyorum, okşuyorum..
yatıyorum..
elektriğimi bırakıyorum toprağa..
ve enerjisini alıyorum..
o bile yetmiyor hayata döndürmeye..

o kadar aptalım ki, sevilmeyi haketmiyorum
ihanet ediyorum kendime, hayata..
olmak istediğim bir şey yok
dönüşmek istediğim çok şey var..

varolmak.
daha fazla varolmaya çalışmak,
dünyada yer kaplamaya,
alan oluşturmaya çalışmak çabası insanlardaki
ben yok olmak istiyorum
havaya karışmak
toz olup uçuşmak istiyorum

biliyorum acıdan besleniyorum
ama ölüyorum da..
insanı besleyen şey öldürebiliyor da..

ne kadar hazin bir ölüm olacak benim ki
eminim kör bir kurşunla ya da bir aptalın çarptığı arabayla ölücem
ya da bunun gibi bir saçmalıkla
tren altında kalsam daha iyi
yaşamayı beceremiyorum, bari ölümüm güzel olsa..

patlayan bir uçakta olayım isterim hep
o adrenalini yaşamak, bolca oksijen kafası
sonra
parçalarım dağılsın okyanusa
o çok sevdiğim ama bir o kadar da korktuğum köpek balıklarına yem olayım..

ah ne komik şeyler istiyorum hayatttan..
bugün birkez daha anladım..
herşeyi yoluna sokmaya çalışmak komik
kendini kandırmaya çalışmak komik
olmayacak birşeyi aslında gerçektende istediğinden emin olmadan,
yinede istemek komik
kendin olmak komik
başkası olmak komik

hayat bana zor
kime kolay çok merak ediyorum
nasıl yaşamaktan zevk alıp mutluyum diyebiliyorlar

ben sadece içmek istiyorum
içmek..
içebildiğim kadar varolmak istiyorum..
sonra bir yerde sızmak..
hiçbirşey düşünmeden
sadece sızmak..